تظاهرات بالینی و نتایج جراحی جداشدگی رگماتوژن شبکیه اطفال

هدف: بررسی تظاهرات بالینی و نتایج عملکردی و آناتومیک مداخلات جراحی در جداشدگی رگماتوژن شبکیه (RRD)  اطفال. روش پژوهش: در این مجموعه موارد توصیفی، کودکان مبتلا به RRD که در بیمارستان لبافی‌نژاد تهران در طول ده سال (1375-1384)، تحت عمل جراحی قرار گرفته و حداقل 6 ماه پی‌گیری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. با توجه به علت جداشدگی شبکیه، بیماران به 5 گروه اصلی ناهنجای­های مادرزادی- تکاملی (48 چشم)، ضربه (54 چشم)، نزدیک‌بینی (12چشم)، سابقه قبلی جراحی چشم (10 چشم) و علل دیگر (3 چشم) تقسیم شدند. متغیرهای مورد بررسی شامل خصوصیات جمعیتی، بالینی، نتایج جراحی و خصوصیات چشم مقابل بود. یافته‌ها: تعداد 127 چشم از 108 بیمار (6/80 درصد مرد) با میانگین سن 1/4±1/12 سال، وارد مطالعه شدند. عمل جراحی اولیه در 31 درصد از چشم‌ها، اسکلرال باکل و در 63 درصد ویترکتومی بود. بیماران به طور متوسط 21±34 (میانه 33) ماه پی‌گیری شدند. چسبندگی مجدد شبکیه در 4/79 درصد چشم‌ها در آخرین پی‌گیری مشاهده گردید. حدت بینایی معادل 200/20 یا بیش‌تر در 14 درصد چشم‌ها قبل از عمل وجود داشت که در آخرین پی‌گیری به  9/47 درصد افزایش یافت (001/0=P). در بررسی چشم مقابل بیماران، در 2/82 درصد موارد، سایر بیماری‌های شبکیه (اغلب استحاله لاتیس) مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: در این مطالعه، علت اصلی جداشدگی رگماتوژن شبکیه در اطفال ضربه و اختلالات مادرزادی- تکاملی شناخته شد. با وجود پیچیدگی جداشدگی رگماتوژن شبکیه و اختلالات تهدیدکننده بینایی در کودکان، نتایج ساختاری و عملکردی جراحی قابل قبول می‌باشد. با توجه به شیوع بالای مشکلات چشم مقابل در کودکان مبتلا، معاینات منظم افتالموسکوپی در بیماران در معرض خطر توصیه می­شود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1389؛ دوره 16، شماره 1: 50-42.